T-Mobile Ekstraklasa, 25 kolejka

Inea Stadion 22.03.2015

widzów – 41 545

“Ligowy klasyk, piłkarskie święto…” – dziennikarze powtarzający przed meczem te słowa jeszcze nie wiedzieli jak bardzo kibole poznańskiego Lecha zagrają im na nosie umieszczając na swojej trybunie stosowną oprawę. Na mecz z całej Polski ściągnęło do Poznania ponad czterdzieści tysięcy ludzi, więc zapowiadała się wspaniała atmosfera, którą swoją grą mogli popsuć jedynie piłkarze, jak to już w przeszłości bywało. 

O dziwo służby porządkowe i stewardzi stanęli na wysokości zadania i wejście na stadion nie sprawiało dzisiaj większego problemu. Skauci czekający przy okienkach do odbioru akredytacji prasowych także zostali szybko obsłużeni, aż zaczynałem żałować, że przyszedłem tak wcześnie. No cóż, jak się później okazało, była okazja porozmawiać z nowo poznanymi dziennikarzami z różnych stron Polski. 

Widowisko od samego początku stało oprawami i to niestety jedynie po stronie poznaniaków. Na wejście piłkarzy, przed rozpoczęciem samego meczu otrzymaliśmy piękną “kartoniadę”, połączoną z bardzo głośnym śpiewem. Oprawa z okazji 93-lecia klubu wypadła bardzo okazale. Panowie z Warszawy siedzący obok mnie docenili, ale, co zrozumiałe skupili się raczej na przewidywaniach przedmeczowych i omawianiu składu. 

 

Mecz mógł się skończyć zanim na dobre się zaczął, bo już widzę jak źle na doping i atmosferę mogła wpłynąć bramka stracona w 30. sekundzie. Żyro jednak nie strzelił, więc festiwal na trybunach trwał w najlepsze. Kolejny raz zawiedli się ci, którzy liczyli, że obejdzie się bez bluzgów z obu stron w bezsensownych zupełnie sytuacjach. Rymowanki bez polotu i zgrane do bólu przyśpiewki na przeciwnika – to jednak nieodłączny element spotkań tych dwóch zespołów i w sumie dziwne byłoby gdyby miało ich zabraknąć. Były, owszem, więc nikt przy zdrowych zmysłach nie zabierałby na ten mecz swojego dziecka. W takich meczach musi być ogień i znów był. Pierwsza połowa, zleciała dość szybko, ale przyznam że niewiele z niej pamiętam, tzn. niewiele się działo wartego zapamiętania. 

Druga odsłona na dobre rozkręciła się po czerwieni dla Malarza za grę ręką poza polem i “dwóch szybkich” w wykonaniu Lecha, które zaaplikowali nierozgrzanemu jeszcze Kuciakowi. Piękny gol z wolnego Douglasa i poprawka Hamalainena cztery minuty później zdawało się ustawiły mecz. Gdy lechici mogli na dobre dobić przeciwnika ten potrafił się jednak jeszcze odgryźć za sprawą gola Kucharczyka, więc mieliśmy niezamierzoną nerwową końcówkę. Znów na wysokości zadania stanęli ultrasi, którzy zaprezentowali kolejną tego dnia oprawę – to do niej było zawieszone na trybunie hasło widoczne w zasadzie od początku meczu – “spójrz na trybun piękno!”. W całości napis prezentował zdanie “Ligowy klasyk, piłkarskie święto? To wszystko jest sztuczne, spójrz na trybun piękno!” do tego na środku piłka z kodem kreskowym i obowiązkowe w tym momencie race. Piękny widok, choć za nielegalne na stadionach race pewnie znów posypią się kary.